Truth and Peace

ဘေလာ့ဂါတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ညီမႏွင္းဆီနက္ကေရးေပးပါဆိုျပီးတက္ဂ္လာတာက၀ါသနာတဲ့ေလ၊၀ါသနာဆိုတာဘ၀ အဆက္ဆက္က ပါလာတာမ်ဳိးဆိုေတာ့ ဘုရားမွတပါး ဘယ္သူမွမစြန္႕နိုင္တဲ့ဟာဆိုေတာ့က်ေနာ့္မွာလဲ၀ါသနာက ရွိေနျပီးသားပါ…။ စာအုပ္ရွာဖတ္ရတဲ့၀ါသနာ..ဟုတ္ပါတယ္..စာဖတ္ရတဲ့၀ါသနာအျပင္၊ရွားပါးစာအုပ္ေတြကို မရရေအာင္လိုက္ရွာဖတ္တတ္တဲ့၀ါသနာပါ၊မသက္သာဘူးဗ်၊ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ကိုမဖတ္ရေသးသမွ်ေတာ့ရင္ထဲမွာအဆာမေျပဘူး၊ လိုက္ရွာတာပါပဲ၊ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ တင္မဟုတ္ပါဘူး၊ ထမင္းငတ္ဟင္းငတ္အထိပါဗ်ာ

ဟုတ္တယ္တခါတံုးက အရွင္နႏၵ၀ံသ MA ရဲစာေတြ လိုက္ရွာတာထမင္းဖိုးေတာင္ မက်န္ခဲ့ လို႕ထမင္း ငတ္ဖူးသလို၊ဆရာၾကီးသခင္ဘေသာင္းရဲ႕ ဗုဒၶ၏စၾကၤ၀ဠာတရား ေတာ္ကို ဒုတိယအၾကိမ္မထြက္ ခင္ ေလးမွာခ်င္းတြင္းမွာသြား၀ယ္တာ၊ေစ်းကလည္းၾကီးေနေတာ့၊စဥ္စားေနရင္းန ဲ့ပိုဖတ္ခ်င္လာေလ၊ မ်က္စိထဲကစာအုပ္ကမထြက္ေတာ့ဘူး ၊မ်က္လံုးမိတ္လည္းစာအုပ္မ်က္နွာ ဖံုးကေပၚေနေတာ့တာပဲ ဒီေလာက္ျဖစ္ေန မွေတာ့၀ယ္မယ္ ဆိုျပီး ရွိသမွ်ပိုက္ဆံအကုန္အစင္၀ယ္လိုက္တယ္ ဒီတံုးကေတာင္ (7000) ဆဆိုတာေတာ္ေတာ္မ်ားေနတဲ့ အေနထားပါဲ၊ က်ေနာ္သုံးေလးရက္ေလာက္ ထမင္းလြတ္သြားတယ္ဗ် ၀ါသနာေလ ဒီလိုနဲ႕ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စာအုပ္ေတြကိုရွာဖတ္ျဖစ္တယ္ ေနာက္ကဆရာၾကီး ဦးေအးေမာင္ရဲ႕ ဗုဒၶနဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒ စာအုပ္ကသုံအုပ္ က်ေနာ္ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္က 1989 မွာပါ က်ေနာ့္ကိုေဗဒင္ေတြသင္ေပးတဲ့ ဆရာၾကြယ္ဆီ မွာဖတ္ရတာ ဆရာကဒီစာအုပ္ကိုယုယုယယ ကိုသိမ္းထားတာပါ ထြက္တာက လည္း(1971) ကတည္းကဆိုေတာ့လည္း ၾကာေနျပီေလ ဒီေတာ့က်ေနာ့္မ်ာ၀ယ္ေတာင္းလို႕ လည္းမရ လိုခ်င္တာကလည္းအပိုင္က်ေနာ္လိုက္ရွာမယ္ဆိုျပီးက်ိတ္ထားလိုက္ တယ္ထိုက္တန္ရင္ေတာ့ေရာက္မမွာေပါ့ေလ ဒီလိုနဲ႕ဒီစာအုပ္ကို အန႔ံခံေနလိုက္တာ ေရာင္းမဲ့သူေတြ႔ျပီ ေစ်းေခၚေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ကမ်ားေနတယ္ တစ္အုပ္ကို 5000 ကေရာင္းေစ်းမေလွ်ာ့ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ လည္း က်ေနာ့မွာေလ အလုပ္လိုက္လုပ္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ စာအုပ္၀ယ္ဖို႕ မတတ္နိုင္ဘူးေလ ဖတ္ျခင္ေနတာကိုး ေနာက္ဆံုး အေဟာင္းေတြ ၀ယ္တဲ့ဒိုင္ ေတြဆီေတာင္ စာအုပ္ေဟာင္း ရရင္ က်ေနာ္ကိုေရာင္းဖို႕ မွာရတယ္ ဗ်၊သူတို႔ လည္းေရာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ဒီဆိုင္ေတြေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ အရမ္းရွားေနတဲ့ စာအုပ္တခ်ဳိ႔ေရာက္ လာတယ္ ေလ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ေက်းဇူးတင္ရတဲ့ အစ္ကိုၾကီးေတြ အခုထက္ထိေပါ့ေလ သူတို႕ကလည္းစာသရဲေတြ ေလ က်ေနာ္မွာတဲ့စာ အုပ္မွန္သမွ်ကို အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္ ခံျပီးရွာေပး မရရင္မိတၱဴကူးေပး ကိုေသာင္းတင္တဲ့ ေယာဂီပါရဂူ အစရွိတဲ့ ကႏၷီဆရာေတာ္ၾကီး က်မ္း စာ ေတ္ာ ေတာ္မ်ား မ်ား ကို မန္းေလကေန ပို႔ေပး တာ ျပီးေတာ့ အစ္ကိုၾကီးသန္းညြန္႔

က ဓမၼေစတီရဲ႕ဆရာလို႕ဆရာေတာ္ ကိုယ္တိုင္ေျပာတဲ့ ဖိုး၀န္းေတာင္ဦးညြန္႔ရဲ႕ ေနညတၳိ၀ိပႆနာက်မ္း နဲ႔ တခ်ိန္တံုးက ၀ိနိစၦယခ်ထားျပီး ျဖစ္တဲ့ ဆူးေလဓမၼကထိကဆရာၾကီး ဦးျမင့္သိန္းရဲ႕ စာေတြ အခုေခတ္စားေနတဲ့ ေထရ၀ါဒ သမၸဒါတို႕ အ၀ိဇၹာမွ၀ိဇၹာ ဆိုတဲ့တရားေတြရင့္အရင္း အျမစ္ဟာ ဆူးေလဆရာၾကီးဦးးျမင့္ သိန္းရဲ႕ အရင္း ျမစ္ေပါ့ေလ သိခ်ာ သိ ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီဆရာၾကီးေရးတဲ့ အမၻဴတဒီပနီ ကိုသာရွာဖတ္ၾကည့္ၾကပါ လို႕ တိုက္တြန္း ခ်င္ ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုကြာလည္း သိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ က်ေနာ့္မွာ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ ၀ါသနာက ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုတာသိခ်င္တာလည္း ပါတယ္၊ ျပီေတာ့သဘာ၀အလွကိုေရာ ခံစားေစာင့္ၾကည့္တာ သဘာ၀ကိုသိခ်င္တာ လည္း ပါတယ္ လို႕ေျပာရပါ့ မယ္။

မနက္အာရုံတတက္ခ်ိန္ေတြ ၊ညေနေန၀င္ခ်ိန္ေတြ ၊ျပီးေတာ့ေတာေတာင္တို႕ရဲအလွေတြ၊ျမစ္ေတြရဲ႕အလွေတြ၊ ကိုၾကည့္ျပီး ေက်နပ္ေနတတ္တယ္၊ အ ဲလေရာင္ခ်ဳိတဲ့ ညဘက္ေတြလည္းေမ့ထားလို႕မရဘူး လေရာင္ေတြ တိမ္တိုက္ေတြ၊ ေလအလိုက္နဲ႕ကတဲ့ ႏွင္းကေခ်သည္ေတြ..က်ေနာ့္အဖို႕ေတာ့ အကုန္လွေနပါတယ္ ဒီလိုသဘာ၀ အလွေတြကိုခ်စ္တတ္ပါတယ္ စိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္ မနာ ဘူး ကိုယ္ကမွခ်စ္ေနတာကိုး တခါတံုး က ေျပာရဦးမယ္ ဆရာေတာ္ၾကီး က်ေနာ့္ငယ္ဆရာက သူ႕အလုပ္စခန္းသြားဖို႕ က်ေနာ့္ေခၚေတာ့ က်ေနာ္လိုက္တယ္ ဘယ္ေနရာသြားမယ္ၾကိဳမေျပာတတ္ဘူး က်ေနာ္လည္းမေမးရဲ တခါတေလ ဇင္က်ဴိက္၊ တခါတေလ ဖိုး၀န္းေတာင္၊ တခါတေလ ဒါးေသြးေခ်င္းေရတံခြန္ မနည္းဘူးသြားတတ္တာ က်ေနာ္က ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္နဲ႕ ၾကဳံရင္လိုက္ရတတ္တယ္ ..ထားပါေတာ့ က်ေနာ္တို႕တနသာၤရီတိုင္း ထား၀ယ္ပိုင္ ကလိန္ေအာင္ဆံေတာ္ ရွင္ အေနာက္ဖက္စုနားမွာ လူသိနည္းတဲ့ ဂမုန္းေတာင္ဆိုတာရွိရဲ႕ နာမယ္ေတာ့အမွန္မဟုတ္ အရမ္းရွားတဲ့ဂမုန္ေတြေပါတဲ့ေတာင္မို႕ က်ေနာ္ကေပးလိုက္တာ တကယ္ ဗ်ာ ပတၱျမား ဂမုန္းေတြမ်ား ပြင့္ေနလိုက္တာ လွေနတာပဲ၊ ျပီးေတာ့ မီးကြင္း၈မုန္းေတြဆို လား ရွိတယ္ တျခား က်ေနာ္မသိတဲ့ ဟာေတြ၊ျပီးေတာ့ သစ္ခြေတြ လွတယ္ ဗ်၊ အေလာငး္ေတာ္ကႆပ ကိုသြားတဲ့ လမ္းေတြမွာရွိတဲ့သစ္ခြေတြလိုပဲ

တခ်ဳိ႔ျပာ၏ တခ်ဳိ႔၀ါ၏ တခ်ုိ႔ခရမ္း တခ်ဳိ႔မိုးျပာ တခ်ဳိ႔က ေရႊေရာင္ေလး အရမ္းရွားပါး လြန္းတဲ့ သဇင္ပ်ံလို႕ေခၚတဲ့

သဇင္နီကို အဲဒီေနရာမွာေတြးဖူးတာပါ္၊ ဘာျဖစ္လို႕ လဲမသိ အဲဒီသဇင္က အခုဒီေနရာမွာရွိျပီး ခဏေလးမွာ တျခားေန ရာကိုေရာက္သြားတတ္တယ္၊သဘာ၀လား ဘာ လားေတာ့မသိ ေျပာင္းတာကေတာ့တကယ္၊ အဲထားေတာ့ေလ ။

ဆရာေတာ္အလုပ္ လုပ္ရင္ က်ေနာ္က ပန္းလိုက္ၾကည့္တယ္ လမ္း လည္းမမွားေအာင္ သတိနဲ႕ေနရတာ ပ၊

ဆရာေတာ္ေျပာထားတဲ့ေနရာပဲသြားတာပါ တျခားေနရာေတြမသြားရဲဘူး ေသခ်ာတာက အဲလိုေတာထဲေတာင္ ထဲေအးခ်မ္းစြာေနရ တာကိုပဲအရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ျငိမ္းခ်မ္းလိုက္မလဲ ေအးမွ်လိုက္မလဲ အမုန္းကင္း

ေဒါသကင္း ေလာဘကင္း မာယာကင္း ဟန္ေဆာင္မႈေတြကင္းျပီး ေအးခ်မ္းလို႕ေလ၊

အဲ လိုပန္းေတြသဘာ၀ေတြၾကည့္တာ လည္း၀ါသနာပါတယ္။

က်ေနာ့္၀ါသနာထဲမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ရတာပါတယ္လို႕ပဲမွတ္ပါေနာ္ သီခ်င္းၾကိဳက္လို႕။

ေလးစားစြာျဖင့္…ဥပသကာ

https://upasaka969.wordpress.com ပါ

အခုတေလာက စာေရးမလို႕ လုပ္ လိုက္၊ အလုပ္ကေပၚ လာ လိုက္နဲ႕ မေရး ျဖစ္ ဘူးေလ၊ေက်ာင္း ဖြင့္ခ်ိန္ေလ…။ ခေလးေတြေက်ာင္းအပ္ရေတာ့မယ္၊တြယ္ရာမဲ့ေလးေတြအတြက္အလုပ္နဲနဲပိုလုပ္ရတာေပါ့ေလ၊ေမာေတာ့ေမာတာ ေပါ့ေလ၊ အဲ လိုေမာတိုင္းမွာ ေတာ့၊ အသဲထဲ သိမ္းထားတဲ့ ဓားနဲ႕ တရား ကို ဆြဲတင္ လြင့္ ထုတ္ရင္း အေမာ ေျဖေနရပါ့ေလ။

“ ဓါး” တဲ့ ဗမာတိုင္း

မကင္းၾကပါဘူးဓါးနဲ႕၊ရာဇ၀င္မွာလည္းဓါးေတြရွိခဲ့ၾကတာပဲေလ၊ဓားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္က်ေတာ့ အရွားသားဗ်၊က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ၊ ဆရာမင္းေဆြရဲ႕“ဓါး”၊ ေနာက္ျပီးဆရာမင္းယကၡရဲ႕“ဓါး”၊၊ အဲနာ မယ္တူ အေၾကာင္းရာမတူေပါ့ေလေနာ္၊ ထည့္မယ္ဆိုလို႕ရွိရင္ေတာ့ဆရာစန္းသမိန္ရဲ႕၊ ျမန္မာ့ေသြး၊ျမန္မာ့ဓါး၊ ျမန္မာ့စစ္ပညာ၊ လည္း ထည့္ လို႔ရ တာေပါ့ေနာ္။

တခ်ိန္တံုးက က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ဓါးတလက္ ရွိခဲ့ ဘူး ပါတယ္၊စာေရးတဲ့အခါလဲဒီဓါးပါတယ္၊ထမင္းဟင္းခ်က ္ေတာ့လည္း ပါတယ္၊ေတာ္ခုတ္ခ်ဳံရွင္းေတာ့ လည္း ဒီဓါးကို ခ်န္မထား ခဲ့ ဘူး၊ေပ်ာ္စရာေကာင္း လြန္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ လည္းဒီဒါးကိုလက္မွာကိုင္းထားေနခဲ့ၾကတယ္၊ ၀မ္းနည္းစရာၾကံဳ့ လာေတာ့ လည္းဒီဓါးတစ္လက္ ကိုပဲက်ေနာ္တို႕ စုေပါင္းကိုင္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္၊အဲ..က်ေနာ္တို႔ဆိုတာက၊ အခုစာေရးဆရာေတြအျဖစ္၊ကဗ်ာဆရာေတြအျဖစ္ အခိုင္မွာရပ္တည္ေနၾကတဲ့၊ စာေရးဆရာဒါရိုက္တာ ခ်ဳိတူးေဇာ္၊ ကဗ်ာဆရာM ေဇာ္ေနာင္၊ ကဗ်ာဆရာ ဆည္းဆာ
တို႕ပဲေလ၊ ဘုရာၾကီး၀င္းအတြင္းမွာ လည္း ဒီဓါးပါတယ္၊ေနာက္ဆံုးေလထန္ကုန္း ကိုေရာက္ လာတယ္၊ အခုေတာ့ အသဲ ထဲမွာ ပါ။ အဲဒီဓါးက “ ကဗ်ာဓါး” ပါဗ်ာ။ တလြဲမေတြးပါနဲ႕။
မူလကဗ်ာပိုင္ရွင္ေတာ့ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်၊က်ေနာ့္ညံ့လို႔ပါ၊ က်ေနာ္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ ကဗ်ာရွင္ကို ကိုေဇာ္ၾကီးေျပာျပေပမဲ့ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ၊ ကဗ်ာနာမယ္က ….။

သံမဏိဓါး
မီးျပင္းနဲ႔တိုက္၊တိုက္ျခင္တိုက္။
ေပမွာတင္ထု၊ထုခ်င္ထု၊။
မီးျပင္းတိုက္ရင္၊ရဲနီလာမယ္။
ေပမွာထုရင္၊က်စ္မာလာမယ္။
သံမဏိဓါး၊ေၾကမသြားဘူး
နာနာထုေလ၊ဓါးေကာင္းေလ…ေဟ့။

အဲဒီကဗ်ာေလး ဟာ၊က်ေနာ္တို႕ ႏွလံုးသားထဲက “ဓါး” တစ္စင္းေလ။

ျပီးေတာ့တရားတစ္ပုဒ္ပါ၊က်ေနာ္အသက္ကေလးနည္းနည္းရလာေတာ့တရားေတြနာျဖစ္တယ္ေလ၊ဆရာသမားတြကလည္း သင္ၾကတာေပါ့၊က်ေနာ္ဟာက်ေနာ့္ဆရာေတြရဲ႕ခပ္ညံ့ညံ့တပည့္တစ္ေယာက္ေတာ့ျဖစ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕
အရမ္းအလုပ္လုပ္တတ္ၾကျပီးအၾကင္နာၾကီးတဲ့ဆရာေတြၾကားမွာ၊က်ေနာ္ေနခဲ့ရဖူးေပမဲ့က်ေနာ္ဟာဇြန္းတစ္ေခ်င္းပါဗ်ာ…အညိွတက္ေနတဲ့ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းပါ။
အာလံုးသိတဲ့တရားတစ္ပုဒ္ပါ၊ ေက်းဇူးရွင္ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕တရာေတာ္လို႔ပဲေျပာခြင့္ျပဳပါ..အဲဒီတရားေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို၊ က်ေနာ္တို႕ကမာၻေအးမွာရြတ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္၊ေအးရိပ္ေခ်ာင္မွာရြတ္လဲ့ၾကဖူးတယ္၊ပါရမီစာေပနဲ႕ဗုဒၶအသံ စာေပမွာလည္း ရြတ္ဆိုခဲ့ ဖူးပါတယ္၊ ဘဘဦးေ႒လိွဳင္က အသံခ်ဳိေလးနဲ႕ရြတ္တယ္၊ ဘဘဦးေရႊေအာင္က
ေလသံတိုးသက္သက္ေလးရြတ္တယ္၊နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးကေလသံမွန္နဲ႕ ရြတ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါေပမဲ့
ဒီတရားေတာ္းေလးရြတ္သူတိုင္းက လက္အုပ္ေလးေတြခ်ီလို႕..အရမ္းပင္ပန္းေတာ္မူတိုင္းရြတ္ခဲ့ၾကတယ္၊
အခု လည္း သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြပင္ပန္းေနၾကျပီဟုတ္၊ရီတ္ၾကည့္ပါဗ်ာ..ေဟာဒီတရားေလး…။

ဗုဒၶျမတ္စြာေလာင္းလ်ာတံုးက
ေနာက္ဆံုးအထိပါရမီ
လူနတ္မ်ားစြာခ်မ္းသာေရးတြက္
အသက္ေပးလို႕က်င့္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသာသနာအတြက္မို႕
ငါပါအသက္ဆံုးေစမည္၊
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ခုလိုေတြးလို႕
ကုသိုလ္ေရးမို႕ၾကိဳးစားမည္။

ၾကိဳးစားလိုက္ရေအာင္ ဗ်ာ…

ေလးစာစြာျဖင့္ ဥပသကာ

အေမနဲ႔ ပတ္သက္ လာ ရင္ေတာ့ေရးစရာအေတာ္ ရွိတယ္ လို႕ေျပာရမွာပါ။ဟုတ္ပါတယ္ ေလ မိန္းမသာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ရပ္တည္မႈဟာ၊ေယာက်္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ရပ္တည္မႈထက္ပိုျပီးဂရုစိုက္ရတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္ေလ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုကေပါက္ဖြား လာ တဲ့မိန္မမသားတစ္ေယာက္ ေပါ့ေလ၊ ျပီးေတာ့ ရုပ္ရည္ လည္းရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ အႏၱရာယ္ အေတာ္ ၾကီးတယ္ လို႕က်ေနာ္ထင္ပါတကယ္ေတာ့ အေမ့စိတ္ရင္းကျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခ်င္တာပါ၊အဲ..ဒါေပမဲ့ကံတရားကအေမ့ကိုအဲလိုျဖတ္သန္းခြင့္မျပဳခဲဘူးလို႕ထင္ပါရဲ႕၊အေဖဆံုးကတည္းကအေမဟာဘ၀ကိုအရွံးမေပးတမ္းရင္ဆိုင္လာခဲ့တာ၊က်ေနာ္တို႕အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ၊..အေမ့အေၾကာင္းကိုေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊က်ေနာ့္ အေနနဲ႕အဖြားပနး္ယုံအေၾကာင္းကိုလည္းေျပာ မွျဖစ္မွာပါ၊ အေမနဲ႕ အဖြားပန္းယုံကဆက္စပ္ေနတဲ့ဘ၀တစ္ခုေလ၊။
အဖြားပန္းယုံဆိုတာက၊အဖိုးေနာက္ကိုပါလာတဲ့၊အဘေဒါင္းရဲ႕ဘ၀ၾကင္ေဖၚပါ၊နဲနဲေတာ့သီးခံပါဗ်ာ..ရႈပ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့..က်ေနာ္တို႔ အဖိုးက မန္းဇာတိ…ေအာက္ျပည္လို႕ ေခၚတဲ့က်ေနာ္တို႕ေနရာကို..အျခေနရေျပာင္း လာေတာ့၊ အဖိုးနဲကေသတူရွင္မကြာ၊ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာတိုက္ခဲ့တဲ့အဘေဒါင္းလည္း လိုက္လာတယ္၊ အဲဒီေတာ့..အဘရဲ႕ဇနီးအဖြားပန္းယုံလည္း ပါလာတယ္၊က်ေနာ္တို႔ဆီမေရာက္ခင္ေတာ့၊ရန္ကုန္၊ေမာလျမိဳင္၊ေရး ေတြမွာခဏစတည္းခ်ခဲ့ေသးတယ္၊..အဲလိုအဖိုးေနာက္ေတာက္ေလွ်ာက္ပါခဲ့တာဆိုေတာ့၊က်ေနာ္တို႕မိသားစုစာရင္းသြင္းရမွာပဲေလ။က်ေနာ္ေျပာတဲ့အဖိုးေတြအားလံုးမွာထိုးကြင္းေတြရွိတယ္၊ေသွ်ာင္နဲ႕ပဲသက္ထက္ဆံုးေနသြားၾကတယ္။ေဘာင္းဘီအရွည္၀တ္ေတာ့ လည္း၊က်ေနာ္တို႕ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြ၀တ္တဲ့ေဘာင္းဘီအရွည္မ်ဳိးေတြ…ျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္..အဖိုးနဲ႕အဘေဒါင္းတို႕ကို၊ေသွ်ာင္တေစာင္းနဲ႕ေဆးတံနဲ႕၊ေနာက္ျပီးေတာ့ထိုးကြင္းေတြနဲ႕၊အဖိုးကသူ႕ေဆြမ်ဳိးေတြအေၾကာင္းကိုသိပ္မေျပာခ်င္..ေမးရင္လည္းမၾကိဳက္ေတာ့၊က်ေနာ္တို႔မေမး၊အဘေဒါင္းကိုေမးေတာ့လည္း…“ေျမးရယ္..နင့္အဖိုးေခါင္းညိတ္မွ..အဘေျပာရဲမယ္တဲ့”ဘာမွန္းက်ေနာ္နားမလည္ေတာေနာက္လည္းမေမးေတာ့၊ အဲစိတ္သာတဲ့အခါေတာ့့ တစြန္းတစေျပာျပတာေတြ လည္းရွိေတာ့ ရွိတယ္ေလ၊…စကားကလိုရင္းမေရာက္ ျဖစ္ေနျပီ ..က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက မဖြားပန္းယုံအေၾကာင္း.. အေမနဲ႔ အေဖညားေတာ့..အေဖကအိမ္ခြဲေနတယ္၊ မိဘကိုအပူမေပးဘူးေပါ့ေလ၊ ဒါေပမဲ့..အဖိုးကဇြတ္ေခၚေနျပီးအဖြားကလည္း ငိုၾကေတာ့ အိမ္ေပၚတက္ေနရတာ၊..အဲဒီမွာ အေမနဲ႕ အဖြားပန္ယုံတို႕ေတြ႔ၾကတာပါ၊..အေမ့ကိုေတာ့အား လံုး ခ်စ္ၾကပါတယ္ ဒါေပမဲ့၊ အေမက က်ေနာ္တို႕အဖြားအစစ္ထက္၊အဖြားပန္းယုံကိုပိုခ်စ္တယ္၊မဟုတ္မခံစိတ္ဓာတ္ျခင္းတူလို႕တဲ့ေလ
ထားပါေတာ့ အဲဒီမွာတင္အဖြားပန္းယုံဆီက..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္တဲ့အတတ္ေတြကို၊အေမရခဲ့တာပါ။

“မိန္းခေလးဆိုတာ၊ပန္းတစ္ပြင့္ပါ၊အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ေၾကြမွာပါ၊တခ်ဳိ႕ကေလေခၽႊလို႔ေၾကြရတယ္တခ်ဳိ႕လူေခၽြလို႕ ေၾကြရတယ္။ ဒီေတာ့လူေၾကာင့္ေၾကြတဲ့ပန္းမျဖစ္ေအာင္၊ မိန္းခေလးတိုင္းဟာ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္ရတယ္၊ ကိုယ့္ စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အိေျႏၵေရကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အဲဒီအေစာင့္သံုးေယာက္သာမရွိရင္၊ဂုမၻလဏ္္တစ္ေထာင္ေစာင့္ေနလဲအလကားပဲ၊ လူေတြေခၽြလို႕ေၾကြတတ္တယ္…အထူးသျဖင့္အရမ္းလွတဲ့မိန္းခေလးေတြေပါ့”

(အဖြားပနး္ယုံ)

အဲလိုမ်ဳိးအေတြးနဲ႕ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္တတ္ေအာင္ဆိုျပီး၊အေမ့ကိုသူနားလည္သေလာက္၊ဆူးထိုးအတတ္၊ပန္းထိုးအတတ္၊လက္ပစ္ဆူးအတတ္ကိုသင္ခဲ့တာပါ၊အေမကလည္းနဂိုလ္ကတည္းက၀ါသနာပါလားမသိ၊အဖြားပန္ယုံခိုင္းသမွ်အကုန္လိုက္သင္ေတာ့တာပဲ၊အတတ္ျမန္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာသံၾကားတယ္၊အေမဆူးေပါက္ျပတာေတာ့တခါႏွစ္ခါျမင္ျမင္ဘူးတယ္၊….ျမင္ဘူးတာကလည္းအရမ္းကိုအေၾကာင္းဆံုလို႕ပါ၊ေမးေခါင္းေပၚကဆံထုံးမွာထိုုးထားတဲ့ကိႏၷာရာရုပ္ပါတဲ့ဆံထိုးေလးကိုအဖြားကပဲေပးထားတာပါ၊အဲ….အခုေတာ့မရွိေတာ့ဘူးေလ၊ဒုတိယအၾကိမ္က်ေနာ္တို႔မိသားစုမီးေဘး အသင့္ ခံရမွာပါသြားတယ္တဲ့ ဗ်ာ။
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ..အဲ လိုအေမပါ၊ဒီေတာ့ အေမနဲ႕အဖြားပန္ယုံဟာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းလို႕ေျပာလို႔ရတာပါ၊ဒီလိုနဲ႕ အေဖဆံုးေတာ့..အေမကေစ်းသည္ေပါ့၊အဲလိုပုဇြန္ေတြငါးေတြ..ေဖါက္သည္ေပးတန္ေပး၊ကိုယ္တိုင္ေရာင္းတန္ေရာင္းျပီးေတာ့၊မနက္(၁၀)နာရီေလာက္ဆိုေစ်းျပန္ျပီးေတာ့ခဏနားတယ္၊ေနာက္ျပီးရာသီေပၚတဲ့အသီးေတြကိုေရာင္းတယ္၊ အထူးသျဖင့္ အခုလိုဒူရင္းသီး၊ မင္းဂြတ္သီးေတြေပၚခ်ိန္ေပါ့ေလ။အေနာက္ဘက္ကမ္းကတက္လာတဲ့ဒူရင္း သီးေတြ၊မင္းဂြတ္သီးေတြနဲ႕ တျခားသစ္သီးေတြကို၊အပင္ရွင္ေတြဆီက၀ယ္၊ျပီးေတာ့ေဖါက္သည္ေပး၊ေငႈြကေတာ့ အေဟာင္းေပးအသစ္ယူတဲ့နည္းနဲ႔အေမေရာင္းတယ္၊။ မိန္ခေလးေတြေတာ္မ်ားမ်ားကအေမ့ဆီကယူေရာင္း ၾကတာမ်ားပါတယ္၊အဲဒီအထဲမွာ..က်ေနာ္တို႔က အစ္မလို႕ေခၚတဲ့ က်ေနာ္တို႔အေမရဲ႕ညီမအငယ္ဆံုး၊ အေဒၚအေထြးဆံုးပါတယ္။အေမနဲ႔ဆိုအသက္က(၁ရ)ႏွစ္ေလာက္ကြာတယ္၊အေမ့ညီမလို႔မေျပာရအေမ့လိုပဲၾကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။အခုထိလည္းေခ်ာတံုးပါ။အေမကေက်ာင္းတက္ခိုင္းတာ..မတက္ခ်င္ဘူးေစ်းပဲေရာင္းမယ္ဆိုေတာ့ လည္း။ အေမကေစ်းေရာင္းသင္ေပးရတာဗ်၊က်ေနာ္တို႕ကေခၚေတာ့ အစ္မတဲ့၊ အဲလိုနဲ႕ အစ္မေစ်းေရာင္းတယ္ဆိုပါေတာ့…။ ညေနေငြရွင္းခ်ိန္ေရာက္တိုင္းအစ္မေငြကလိုေနတယ္၊ အေမကေမးေတာ့ ေစ်းေကာက္ေပးရတာပါလို႕ေျပာတယ္၊ အဲလိုနဲ႕ေနာ္ ေန႔ေတြ လည္းက်ေရာ ေငြကပုိကြာလာတယ္၊အေမေမးေတာ့ေစ်းေကာက္ေပးရတာပဲေျဖေတာ့၊ အေမဘ၀င္မက်၊“အေထြး..နင့္ဟာက မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ ပထမေန႔က (၅) က်ပ္ကြာတယ္၊ ဒုတိယေန႔မွာ(၁၀) ေနာက္ေန႕ေတြတိုး လိုက္တာ ကေန႕ငါးရကလ္ည္းေျမာက္ေရာ ေစ်းေကာက္ကအစိတ္ေတာင္ျဖစ္သြား လား..ဟ (၂၅) က်ပ္ေပါ့”..အမွန္အတိုင္းေျပာ.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ..ငါျမဴနီစပါယ္ရုံးသြားေမးရလိမ့္မယ္ဟ။ ေျပာေတာ့မွ ကမ္းနားက အထမ္းသမား လူမိုက္ ကုလားမာ မြတ္နဲ႕၊ သူ႕တပည့္ဂြတို တို႕ နဲ႕ အေမထိပ္တိုက္တိုးေတာ့တာ ပဲဗ်။

ေနာက္ေန႕လည္းက်ေရာ..အမေစ်းေရာင္းတဲ့ကမ္းနာဖက္ကို…ဦးေလးခ်စ္ေဆြဆိုကၠားနဲ႕မေရာင္မလည္လိုက္သြားၾကည့္တယ္…က်ေနာ္လည္းလိုက္ရတယ္.. က်ေနာ့္ကိုေခၚတာက ထမင္းေကၽႊးမလို႕ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ဟိုတယ္ေတြမွာ မနက္ကေရာင္းထားတဲ့ ပုဇြန္ဖိုးေတြသိမ္းရင္း ငါးဖိုးေတြေတာင္းရင္း၊ က်ေနာ္က ၀ါဒီးတင္ရတယ္ ဗ်၊ က်ေနာ္ေတာင္ဒီကိစၥျဖစ္ေတာ့ (၅)တန္းေရာက္ျပီ၊..ညီကေတာ့ ဒုတိယတန္းေပါ့၊ ျပီးေတာ့ အဖိုးဆီက၊ အဘေဒါင္းဆီက၊ သတ္ကိုးသတ္တို႕ ေမာင္းကိုးေမာင္းတို႕ေတာင္ ၾကားဖူးျပီး အီးေရာင္၀ါးလုပ္တတ္ေနျပီ။သင္ေပးစရာရွားလို႕ က်ေနာ့္ကို ခဲေပါက္နည္း သင္ေပးတာက.. က်ေနာ့္ဘၾကီး၊ညေနတိုင္း ခဲေပါက္က်င့္ရတယ္။ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိတဲ့ အုန္းမႈတ္ခြက္၊ၾကက္ဥခြံတို႔ေပါ့ေလ၊ ပါရမီပါလို႔လားမသိ..အလြန္စိတ္ရွည္တဲ့ဘၾကီးလက္လန္သြားတယ္။သူပစ္ခိုင္းတိုင္းမထိလို႕ေလ။ထားပါ္ေတာ့ေလ။ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းမွာစိုးလို႔ဆက္ေျပာျပမယ္။
အဲဒီလိုအေမသြားျပီးအမေရာင္းတဲ့ဆိုင္နားအေရာက္၊လာပါျပီ..လမ္းသြားရင္ေဆာက္ၾကြေဆာက္ၾကြနဲ႔ရုပ္ရွင္ထဲက လူမိုက္ပုံ၊မရရေအာင္ဖမ္းျပီးေတာ့“ဒီေန႔လည္းအစိပ္ပဲေပးပါ”လို႕ေငြေတာင္းေတာ့…“ဒီမွာဂြတို..နင္ေယာက်္ားမွဟုတ္ေသးလား..မိန္းခေလးတစ္ေယာက္လုပ္အားကိုမိုက္ေၾကးခြဲ၊ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ့အရွက္မရွိေကာင္၊နင္တို႕ အေမေတြအစားငါရွက္လိုက္တာ”လို႕အေမ့ အသံၾကားေတာ့ ဒီလူကရွက္ျပီး အေမ့ဆီကိုအေျပးတပိုင္းနဲ႕၀င္ အလာမွာ… အစကတည္းကျပႆနာျဖစ္ေတာ့ မယ္လို႕သိတဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ဦးေလးခ်စ္ေဆြတို႕..ၾကား၀င္လိုက္ပံုက
အေမ့ဆီအရွိန္နဲ႕၀င္လာတဲ့…ဂြတိုမ်က္နာကိုဒူရင္းသီးနဲ႕က်ေနာ္ လွမ္းထုတာ..ဒီတခါေတာ့ကြတ္တိ…အား လို႕ေအာ္ျပီးရပ္ေနတံုး၊ဆိုကၠားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႕ဦးေလးခ်စ္ေဆြက ဒီလူရဲ႕ ပုခံုးကိုျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္တာ…တခါတည္တျခမ္းကိုင္ျပီးပံုအက်၊ နံေဘးကလူေတြ၀ိုင္ဆြဲေပါ့ေလ၊ တခါတည္း ဂြတိုကို သူ႕ဆရာမာမြတ္ဆီျပန္ပို႕……လိုက္ၾကတယ္။ ျပႆနာကေအးျပီထင္တာ ဗ်..မေအးပါဘူး ဗ်ာ၊ ျဖစ္ပုံက..
သူ႕တပည့္ခံလိုက္ရတဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး..ဒီမာမြတ္ဆိုတဲ့ကုလားက.. အေမ့ကိုေတး့ထားတယ္…အေမေစ်းသြားတဲ့ အခ်ိန္ကိုမွတ္ထားတယ္၊ အေမကမနက္ႏွစ္နာရီေလာက္ဆို အိပ္ရာထေစ်းသြားျပီေလ၊ ဒီလိုနဲ႕ မိုးတြငး္တေန႔မွာ၊ အေမရယ္ အမရယ္၊ ျပီးေတာ့ အိမ္နားကေစ်းသည္ေတြစုျပီေတာ့ေစ်းသြား….ကံေကာင္း ျခင္ေတာ့၊ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းတက္ဖို႕ မုန္႔ဖိုးမေပးရေသးတာ သိရေတာ့ အိမ္ကိုျပန္လွည့္လာျပီး..မုန္႔ဖိုးလာအေပးမွာ၊ အိမ္လမ္းၾကားထဲ မွာ အရိပ္ေတြျမင္ေတာ့၊“ သူခိုးရွင့္…သူခိုး…သူခိုး” လို႕အေမကေအာ္ေတာ့၊ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ထြက္ေျပးတံုး မီးသတ္ေတြတျခားေစ်းသြားသူေတြ လမ္းပိတ္ဖမ္းလိုက္ေတာ့ မွ လမ္းမီးေရာင္ေအာက္မွာၾကည့္ေတာ့ မာမြတ္တို႕ ဆရာတပည့္၊ အေမ မသက္ာတာနဲ႕ အိမ္ေဘး လမ္းၾကားကို လူေတြေခၚျပီး ၀င္ၾကည့္၊ က်ေနာ္တို႕ လည္းႏုိး၊ အဖြားလည္း ႏိုးထျပီး မီး ဖြင့္ၾကည့္မွ…ဘုရား… ဘိန္းေတြရယ္ေလ။ ကုိလိုနီေခတ္ကလိုဘိန္းပစ္ တာေပါ့ေလ။
အေမေလ..အသားေတြတုန္ေနလိုက္တာ။ေဒါသေၾကာင့္အေမ့မ်က္လံုးမွာအေရာင္ထြက္ေနလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ “ဥပေဒနဲ႕ေထာင္သာ မရွိရင္..ငါ့သားေတြသာမရွိရင္ ဒီမွာ မိန္မတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ကလိန္ေစ့ညဏ္ဆင္ေလာက္ပဲလုပ္ရဲတဲ့ ကု လား ယုတ္ဆရာတပည့္၊ နင္တို႕ လို လူစားေတြကိုေလ၊ငါ ဓါးတလက္အပိုေပးျပီးခုတ္လိုက္ခ်င္တယ္တဲ့”
က်ေနာ္လဲ အဲဒီလူေတြနဲ႕ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္ ျပီး တေယာက္ထဲ လမ္းသြားေနတဲ့ မိန္းခေလးဆိုၾကည့္ေတာင္မၾကည့္မိေအာင္ေနမိေတာ့တယ္.. ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ မေတာ္တဆ မ်က္လံုးကအနိုင္က်င့္မိေသာ္။ က်န္တာေတြကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာကပဲ တရားမွ်တစြာရွင္း လိုက္ပါတယ္ ဗ်ာ။ ။

တကယ္ေတာ့ႏွင္ဆီအနီေရာင္တစ္ပြင့္ နဲ႔ တူတဲ့ အေမ့ ကို က်ေနာ္ရ ခဲ့ တာပါ၊တကယ္လည္း အေမဟာႏွငး္ဆီအနီရဲရဲနဲ႔တူတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ၊ အေဖကေတာ့ အေမ့ကိုေျပာဖူးတာ မွတ္မိေနတယ္“ေမွာ္၀င္ႏွင္းဆီတဲ့”ေလ အေဖက မနး္သားဆိုေတာ့စကားတတ္တယ္၊ အေမကေတာ့ ဖြဲ႔နြဲ႔မေျပာတတ္သူ၊ က်ေနာ္တို႔ အေဖဆံုးေတာ့ အေမအသက္က(၃၀) ျပည့္ ယုံေလးတင္၊ က်ေနာ္ဆိုဒုတိယတန္းပဲရေသးတယ္၊ ဆံုးတာကလည္း ေရျခား ေျမျခား မွာဆိုေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔ဆိုအေဖ့့ံရုပ္ကလပ္ ကိုေတာင္မွ မျမင္ လိုက္ရ ဘူးေလ၊ အေမလိုက္သြားတာေတာ့ မွတ္မိတယ္၊ သိပ္ေတာ့ မၾကာ ဘူး အေမျပန္လာတယ္၊ က်ေနာ္ ထက္ ငယ္ေသးတဲ့ညီေလးအတြက္ အေမအလုပ္ ေတြ လုပ္ ရမွာ ဆိုေတာ့ လည္း၊ အျမန္ျပန္လာ ခဲ့တာ ပဲ ျဖစ္ မည္၊က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းတက္ ေတာ့ အရင္ ကလို အေမ လိုက္ မပို႕ႏုိင္ေတာ့၊ အိမ္နားက ဦးေလးခ်စ္ ေဆြရဲ႕ ဆိုက္ကား ကို လေပး ငွါးျပီးေတာ့ ေက်ာင္း ပို႕ေစတယ္၊ အေမကေစ်းထြက္ ျပီဆိုေတာ့ လည္း အိမ္မွာ က်ေနာ္တို႕က အဖြားနဲ႕ က်န္ ေနရစ္တာ မ်ား ပါတယ္၊က်ေနာ္တို႔ အဖိုးက(အေဖ့ဘက္က) သူ႕ ဆီ လာ ပါ ၊ခေလးေတြ အတြက္ ေထာင့္ ပ့ံ မယ္ လိုံေျပာေတာ့ ၊ အေမလက္မခံ…

“သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႕ အသက္မရွင္လိုတဲ့”ဆႏၵနဲ႔အေမဘ၀ကိုရုံးခဲ့တာပါ၊အဲေျပာရဦးမယ္..အေမကစကားနည္းတယ္ ဗ်၊ မလိုအပ္ရင္ ဘယ္သူနဲ႔ မွမေျပာ၊ ေျပာျပီေဟ့ဆို လည္း ေျပာတဲ့ အတိုင္း လုပ္တာ မ်ားေတာ့ အေမ့ကိုေတာ့ ႏွစ္ ဘက္စလုံးမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးေတြက ရွိန္တယ္..ေစ်းသည္ဆို ေပမဲ့ နုတ္မဖြာ၊ အေရာင္းသြက္တယ္၊ေဖာက္ သည္မွန္တယ၊ ေနာက္ေတာ့ အေမ့လုပ္ ငန္းေတြ ပို လုပ္ လာရတယ္၊..ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြ၊ဂဏန္းေတြ၊ ျပည္ၾကီး ငါးေတြေပါ့ ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႕ ျျမိဳ႕ မွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ဟိုတယ္ေတြ အား လံုးနီး ပါး အေမ့ ေဖါက္သည္ေတြ ျဖစ္ လာတယ္၊ဆိုပါေတာ့… အဲဒါ ကို မေက်နပ္ ေတာ့ အေမနဲ႕ေစ်းေရာင္း ဖက္ လို႕ ေျပာရမဲ့ အေဒၚၾကီး တေယာက္ က အေမ့ ကိုတိုက္တာ… အဲ လို ဗ်၊။

အဲဒီအေဒၚၾကီးရဲ႕ေယာက္်ားက.. နယ္ေျမလူ မိုက္ ေလ…ေထာင္ ကိုျခင္ ေထာင္မွတ္ေတသူေပါ့၊ ေထာင္ဆိုတာ သူ႕ အတြက္မဆန္းဘူး၊ အေမ့ေဖါက္သည္ေတြဆီသြား..မိုက္ေၾကး ခြဲ၊ ျခိမ္းေျခာက္၊ ..သူ႕ မိန္းမေဖါက္သည္ေတြ ဆိုရင္ ေတာ့ တပည့္တပန္းေတြ အား ကိုးနဲ႕အဆင္ေျပ…ရႊာေတြဖက္ကတက္လာတဲ့ပုဇြန္ေလွေတြ၊ငါးေလွေတြဆို .. အေမ့ ကိုေရာင္းမယ္ဆိုရင္ ခ်ိန္းေျခာက္၊အဲ လို ျဖစ္ေနတာ ၊ဦးေလးေတြ က သိေတာ့ ဒီျပႆနာကိုရွင္းမယ္တဲ့ ေျပာေတာ့၊ အေမ့ကသူကိစၥ သူရွင္း ပါ့မယ္ဆိုျပီးေျပာတယ္၊ အဖိုးက ဘယ္လိုရွင္းမလဲ..ေမးေတာ့.. နည္း လမ္းရွိတယ္တဲ့ေလ..။

အဲ လိုနဲ႕ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့၊ က်ေနာ္နဲ႕ အေမ..အဖိုးရွိတဲ့ ကမ္းနား လမ္း က အိမ္ကိုသြားေတာ့

ခုနက က်ေနာ္ ေျပာတဲ့ လူမိုက္ဆို တဲ့လူက မုန္းပ်ားသလက္ဆိုင္နား မွာ ရပ္ေနတယ္..အေမလည္း အဲဒီဆိုင္နား ကိုသြားတယ္၊ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ မုန္႕ ၀ယ္ ေပါ့ေလ.. ခေလး အေတြးနဲ႔ လိုက္သြားတယ္၊ အဖိုးဆီလာတိုင္းအေမက မုန္႕ ၀ယ္ ေနက်ဆိုေတာ့ ဘာ မွ မျဖစ္ ဘူး လို႕ ပဲ ထင္တယ္ေလ၊ မုန္သည္ ဆီမွာ မုန္႕၀ယ္ေတာ့လည္းေလသံက အေမ့ ထံုးစံ အတိုင္း ေအး ေအး ေလး၊ မုန္႔သည္နား ကို တိုး ျပီေတာ့ မိး ဖို နား မွာ ထိုင္..လိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္ ကိုေတာ့ မုန္ံေရာင္းေနတဲ့ အေဒၚနား မွာေနတဲ့၊ က်ေနာ္ လည္း ဘုမသိ ဘမသိအေမခိုင္းတဲ့ အတိုင္းေပါ့ ၊ မုန္႕ေရာင္းေနတဲ့ အေဒၚၾကီးနား ကပ္ေနလိုက္တယ္.. အေမ့ကို ျမင္ေတာ့.. အဲဒီလူမိုက္ၾကီးက အေမ့နာ မယ္ ေခၚျပီးေတာ့… မိုက္မိုက္ရိုင္းေျပာေတာ့ တာ ပဲ… လင္မရွိတဲ့ အတူ ငါ့ ကို ပဲယူ လိုက္ေတာ့ တဲ့ေလ။ အေမျပံဳးေန လိုက္တယ္၊ က်ေနာ္မေက်နပ္၊ အေမျပံုးေနတာကို က်ေနာ္ မေက်နပ္၊ အဲဒီ လူက အေမျပံဳးေနတာကိုျမင္ေတာ့၊ အေမ့နံေဘး မွာထိုင္ခ်လိုက္ျပီး၊ ထိကပါးရိကပါး ေျပာ ဖို႕ စကာား အစ… မီး ဖိုထဲက မီးစြဲေနတဲ့ ထင္း စကို ဆတ္ကနဲယူျပီးမ်က္နာကို ျဖတ္ရိုက္… လိုက္တာ အေရွာင္ ျမန္ေတာ့၊ ရင္ ဖတ္ေပၚ ၾက အေမေလး ေအာ္ ေနတံုး မွာ ပဲ၊ ထမိန္ထဲ လိမ္ယူ လာ တဲ့ဓားနဲ႕ ထိုး။ ေတာ့ ဒီ လူ ေျပး.. မေျပး လို႔ မရ၊ ဆက္တိုက္ ထိုး ခ် လိုက္တာ၊ေနာက္ ေလး ငါး ခ်က္ပဲေလ၊ က်ေနာ္ ဘာ လုပ္ရ မွန္း မသိ ၊ ဟို လူ သိပ္မေျပးနိုင္ ခင္ မွာ ပဲ အေမလိုက္ျပီး ဓားနဲ႕ အထိုး မွာ၊ က်ေနာ္ ဦးေလးေတြေရာက္ လာျပီး အေမ့ ကို ဆြဲ တာ မနည္း ဆြဲရတယ္၊ က်ေနာ့္ အဖိုး က ဘယ္ လို ျဖစ္တာ လဲ ေမးေတာ့“ က်မျပႆနာကို က်မရွင္း လိုက္တာ ပါတဲ” ဒါပမဲ့ ကိုင္း ထားတဲ့ ဓာေျမွင္ ကိုေတာ့ အေမမလြတ္၊ အဲ လို နဲ႕တရားရုံးေရာက္ေတာ့ ..မိန္မသားျဖစ္ ေနတာ ရယ္၊လူ မိုက္ေစာ္ကားတာ ရယ္ကို ရပ္ ကြက္ေကာင္စီေတြက အစ.. သက္ ေသလိုက္ေပး ေတာ့့၊ ေဆးဇိုးေငြ ကုန္ က် ခံယုံ နဲ႕ ပဲ့ပီးသြားတာ ပါ၊ ေနာက္ ထပ္ေစာ္ကားရင္ .. တကယ္သတ္မွာ ပါတဲ့.. တရားရုံးမွာ ကိုေျပာ ခဲ့ တာ

အဲ လို ေျပာေန လဲ.. “ နင့္ အေမက ျပဳံးျပံဳးေလး ပါပဲ” တဲ့ဦးေလး ကျပန္ေျပာကို မွတ္မိေနတယ္၊

အဲ လို ျဖစ္ျပီးေတာ့ မွ လူ မိုက္ေလးေတြ မစရဲေတာ့၊ ေဖါက္ သည္ ေတြ အေမ့ဆီ ျပန္ လာ ခဲ့ၾကတာ ကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္….ေနာက္ဆက္တြဲက ေစ်း ထဲမွာ အေမ့ကိုေစာင္းဆဲ၊ရိဆဲသံေတြ မၾကားရေတာ့ ပါ၊

က်ေနာ္တို႕ ကို အေမဆံုးမေတာ့ လည္း ၊စကားသံေလး က ေအး တယ္၊ရိုက္ျပီဆိုေတာ့ လည္း မနားေတာ့

အဲ လို အေမမ်ဳိး ပါ၊ဘယ္သူ႕ ကို မွ ထိခိုက္ ေအာင္ မလုပ္ ခဲ့၊ သဴက ကို ထိ ခိုက္ လာျပီဆိုရင္ လည္းအေမ့တုံ႕ ျပန္မႈက.. ျပင္း ထန္ လြန္းတယ္၊

အဲအေမငိုတာေတာ့ျမင္ဖူးတယ္။သစ္ရြက္စိမ္းေတြေၾကြတံုးက။ေနာက္ျပီးေတာ့..ေ၇ႊအိုေရာင္တိမ္တိုက္ေတြျပိဳတံုးက..ႏုတ္ခမ္း ေတြက..သြား နဲ႕ ကိုက္ထားလို႕..အနီေရာင္ ေတြစြန္းေနတယ္ေလ။

ေလးစားစြာျဖင့္…..ဥပသကာ။

လျပည့္ေန႕ တိတိက်က်ဆိရရင္ေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၊ တကယ္ ေတာ က်ေနာ္
ကိုယ္တိုင္ လည္း မေန႔ ကမွ ဒီကေန႕ လျပည့္ေနဆိုတာ ကို သတိထား မိတာ ပါ၊ ဘာ
ျဖစ္ လို႕ လည္း ဆိုေတာ့၊ ဘုရား ေဒသစာရီ ၾကြေနတာ ကို ဖူးေတြ႔ရ လို႕ ပါ၊
ဟုတ္ပါတယ္ ေလ၊ ကဆိုန္ လျပည့္ ေနမေရာက္ ခင္ လဆန္း တိုင္း ဒီပကာၤရာ ျမတ္စြာ
ဘုရားကို ျမိဳ႕တြင္း လွည့္ လည္ အပူေဇာ္ ခံျပီး ေရ သြန္း ပူေဇာ္ ၾကတာ အခု
ဆို(၆၅) ၾကိမ္ေျမာက္ ေလ၊အဲ လို ျမတိ္စြာ ဘုရား အပူ ေဇာ္ ခံတိုင္း လည္း၊
ေနဘယ္ ေလာက္ ပူပူ မိုး ကရြာ ျမဲ…၊ မေန႔ က ဘုရာ ပြဲ စ တယ္ ေလ၊
တျမိဳ႕ လံုး မွာ အပူ ေဇာ္ ခံ တယ္၊ ပြဲစံေတြ၊ ပြဲရံေတြ၊ စည္ ေတာ္
ေတြျပီးေတာ့ ယိမ္း အကေတြ နဲ႕ ဒိုး ပတ္ေတြနဲ႕
အေရွ႔ ဆံုး က ေတာ့ အ၀တ္ျဖဴနဲ႕ ဥပသကာ လူ ငယ္ ေလးေတြ သာ သနာ အလံ ကိုယ္ စီ
လြင့္ လို႕.. ေနာက္ ေတာ္ ပါး က ဒီပကၤာရာ ျမတ္စြာ ဘုရား ရွင္ ကိုယ္ ေတာ္
ျမတ္ၾကီး က ပန္းရထားေပၚ မွာ စံေန တဲ့ ျမင္ ကြင္း ကို မွန္း ဆၾကည္ ညိဳ သိ
ေစ ခ်င္ တယ္ ေလ။… အဲ လို ပဲေလ…..။

မွန္ဆၾကည့္ တယ္—-တစ္ ခ်ိန္တံုး ကရမၼာ ၀တီ..ဒီပကၤာရာ ျမတ္စြာ ဘဳ၇ား
ကသုဒႆနေက်ာင္းေတာ္ ၾကီး မွာ သီတင္းသုံးျပီး လျပည့္ေနမွာ ျမိဳ႕ ထဲ ၾကြ
မွာဆိုေတာ့.. ျမိဳသူျမိဳ႕ သားေတြ အလုပ္မ်ားေနၾက ပါလိမ့္ မယ္၊ လူ တိုင္း
လည္း လွေနၾက ပါ လိမ့္ မယ္၊ အသြင္သ႑န္အရ လည္း လွေနၾက ပါ့ မယ္၊ အႏွစ္သာရ
အား ျဖင့္ လည္း လွေနၾက ပါ လိမ့္မယ္ေလ…။

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ.. အလွ တကာ့ အလွဆံုး ျဖစ္ ဖို႕ အတြက္..ၾကြ လာတာ က..
အေလာင္းေတာ္ ျမတ္သု ေမဓါ..အား လံုး အသိ..ဒီအတဲက မွ လွတာေလး ကို က်ေနာ္
ေတြး မိလို႔ ေရး ျဖစ္တာ ပါ၊ တန္ခိုး အဘိဥည္ေတြနဲပေကာင္း ကင္ ေပၚ က စ်ာန္
နဲ႕ၾကြ လာတဲ့ ရေသ့ ျမတ္ဆို ေတာ့၊ လူေတြက အား ကိုး တၾကီး နဲ႕၊ အခက္ဆံုး
လမ္း ကို ျပင္ ဖို႕ေပး၊ရြံ႔႕အထူးဆံုး၊ၿီေအာင္ညိွရ အခက္ဆံုး က္ိုေပးၾက၊
တန္းခိုးေတာ္နဲ႕ဆိုရင္ တခဏျခင္း နဲ႕ အျပည့္အစုံျပီး မွာ
ကိုး၊ဒါေပမဲ့အေလာင္းေတာ္ျမတ္တကယ္အသုံးခ်ခဲ့တာကအဘိဥည္တန္ခိုးမဟုတ္၊ကာယတန္ခိုး၊ညာဏတန္ခိုးေတြ
ကိုသုံ ရင္း နဖူး ကေခၽႊး ေျခမ ေတာ္ အက်။ အပင္ပန္း ခံျပီး ကိုယ္တိုင္ျပင္
သူ၊ သူမ်ား မယူရဲေသာ တာ ၀န္ ကိုယူသူ၊ သူ မ်ား မလုပ္ ခ်င္ ေသာ အလုပ္ ကို
လုပ္သူ။

ၾကည္ညိဳ လိုက္တာေလ.. ကိုယ္နဲ႕ႏိုင္းျပီးၾကည္ ညိဳ လိုက္တာ ဒီေနရာမွာ
က်ေနာ္ သာဆို.. ဘယ္ လို လုပ္ မလဲ.. ေလာ က လူ သားတို႕ ထံုး စံ
အတိုင္းေငြရွိသူက ေငြ အား ကိုး၊ အာဏာရွိသူ က အာဏာ အား ကိုးျပီး၊ ကိုယ္
လိုရာ ကို ဖန္တီးၾက ပါလိမ့္ မည္၊ တရား သည္ မတရား သည္ ကိုေနာက္ မွရွင္းပါ
လိမ့္ မယ္၊ အခု အေလာင္းေတာ္ ျမတ္ၾကီး က တန္ခိုးေတာ္ ကို သံုး လို႕ရ ပါ
ရက္နဲ႕၊ သူေတာ္ ေကာင္းေတြ ကဲ့ရဲ႕ မွာ စိုး လို႕.. အဲ လို ျမင့္
ျမတ္တဲ့အေတြ အၾကံ ဆႏၵ နဲ႕ ကိုယ့္ အား ကိုယ္ ကိုးလမ္း သစ္ ထြင္၊သူ၊
အေလာင္းေတာ့ ဘ၀ ကတည္း က ေတာင္မွ၊ ကိုယ့္ အား ကိုယ္ ကိုးခဲ့ တဲ့
အေလာင္းေတာ္ ျမတ္၊ဘုရားရွင္ ျဖစ္ ေတာ္မူ တဲ့ အခါ ` မိမိကိုယ္ သာ ကိုး
ကြယ္ ရာ၊ အား ထားရာ ဟု´ ေဟာ ခဲ့ သည္မွာ.. မဆန္းေတာ့ ..ဟု မွန္းဆၾကည္ညိဳ ရ
ျပန္တယ္၊။

` ငါသိသလို သိေစရမယ္၊ သတၱ၀ါေတြကို သံသရာမွ လြတ္ေအင္ ကယ္မယ္ဆိုတဲ့´
စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အေရွ႔ မွာ ရွိတဲ့ နိဗာန္ေရႊျပည္ သြားရ ထား ကို
စီးနုိင္ပါရက္နဲ႕ မ်က္နွာ လြဲ ခဲ့သူ၊ ကိုယ့္ေရွ႔ ကေရႊ ခြက္ကို တေယာက္ ထဲ
မယူ ပဲ အမ်ား ကို ေ၀မွ်ေပးရဲသူ.. မဟာအာဇာနည္တို႕ ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ ကို
က်ေနာ္ခပ္ညံ့ညံ့လူ က မွန္းဆပူဗဇာ္ ေနမိတယ္၊

အာ လံုး အတြက္၊ လူေတြ နတ္ေတြ၊ ခမ္းသိမ္းေသာ သတၱ၀ါ ေတြ
အတြက္မိမိအသက္ကိုယ္ဖက္ရြက္ လို စြန္႔၀ံ့သူ
သစၥာတည္း ဟူေသာ တကယ့္ အမွန္တရား ျပန္ံပြားေရး အတြက္ ေနာင္ လာမဲ့
ဘ၀ေပါင္းမ်ား စြာ ကို စေတး မဲ့ သူ.. က်ေနာ္တို႕ ကေန႕ရွိခိုး ေနရတဲ့ေ၈ါတမ
ဘုရား အရွင္ ျဖစ္ လိမ့္မယ္ လို႕ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရ ခဲ့တဲ့သူ..
မဟာသုေမဓါ…ျပီးေတာ့ မဟာကဆုန္လျပည့္ေန႕။… ကိုမွန္းဆပူ ေဇာ္ရင္း

မၾကာ ခင္တုံး က လြန္သြား ခဲ့ တဲ့ အေမ့ ေမြးေန႔ မွာ က်ေနာ္ က စာ နည္း နည္း
ေလးေရး မယ္ လို႕ စိတ္ ကူးရွိ ေပ မဲ့ တကယ္ က်ေတာ့ က်ေနာ္မေရး ျဖစ္ ျပန္
ဘူး ေလ၊ လူ တိုင္း မွာ အေမရွိ ၾက ေတာ့ ၊ အေမ ေတြ ကို ဥ ပမာ ေတြ အမ်ဳိး
မ်ဳိး နဲ႕ တင္ စားၾက တာ ကို ဖတ္ရ သိ ရ၊ ၾကားေန ရ တယ္ ေလ၊ က်ေနာ္ လည္း
အေမ့ ကို တင္စား ဖို႕ စကား လံုးရွာေန ျပန္တယ

ပင္ပန္းလြန္း စြာ နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ အေမ့ကို ၾကည့္ ရင္း၊
က်ေနာ့္ စိတ္ ေတြ အတိတ္ကို ျပန္ေနမိတယ္… တခ်ိန္တံုး က မိန္း မေခ်ာ တစ္
ေယာက္ ျဖစ္ ခဲ့ ေသာ အေမ ၊ အခုေတာ့ ဇရာ အရိပ္ အထက္ ေလာကဒဏ ္ အရုိက္ အပုတ္
ကို အံၾကိတ္ ခံရင္း၊ အား တင္း ခဲ့ ရ တဲ့ အေမ….သူ ကိုယ္တိုင္ ကမွ အတန္း
ေက်ာင္း ကို မွန္ ေအာင္ မေနခဲ့ရေပမဲ့၊ သားေတြ ကို ပညာတတ္ ေစ ခ်င္ ခဲ့ ေသာ
အေမ…..သားေတြ စိတ္ ကို အျမဲ ဖတ္၇င္း အလို မွန္ သမွ် ကို ျဖည္ ့နိုင္ ေအာ
င္ ၾကိဳး စားေန ခဲ့ တဲ့ အေမ…သားေတြေက်ာင္း စရိတ္ အတြက္ ေစ်းေတာင္း
ေခါင္းရြက္၊ ခ်က္ ခ်က္ ေတာက္ ပူ တဲ့ ေန ေရာင္ မွာ ေငြရွာ ရင္း ေက်ာင္း
စရိတ္ ပို႕ ခဲ့ ေသာ အေမ၊ ….. တခါ တေလ…` သားရယ္ သား တို႕ ကို အေမက ဘာ မွ
သင္ မေပး ႏုိင္ ဘူး´ လို႕ ေျပာ ခဲ့ ေသာ အေမ… တကယ္ ေတာ့ အေမ က လက္ ေတြ႔
နဲ႕ သင္ ေပး ခဲ့ တာ အေမကိုယ္တိုင္ မသိ ခဲ့။

မတရား တာ ကို မလုပ္ မိေအာင္၊ တရား မွ်တမႈ အတြက္အလုပ္ လုပ္တတ္ေအာင္၊အထူး
သျဖင့္ စိတ္ရွည္ တတ္ ေသာ သီး ခံတတ္ ေသာ၊ ကိုယ့္ က်င့္ ကို တန္ဖိုး ထား
တတ္ ေသာ ေယာက်္ား ျဖစ္ ေအာင္ အေမ သင္ ခဲ့ သည္ သာ။အေမ..သည္ ကတိကို တန္
ဖိုး ထာ သူ၊ အေမသည္ ကိုယ့္ စကား ကို ကိုယ္ တာ ၀န္ ယူတတ္ သူ၊ အေမ..သည္ ဟန္
ေဆာင္မႈ ကင္း မဲ့ သူ၊ အေမသည္… က်ေနာ္တို႕ အတြက္ ဘ၀ လမ္း ျပ၊ စာ မတတ္ ေသာ
္ လည္း ငါ တတ္ ျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ ကိုဦးေဆာင္ ခဲ့ သူ….။

အ ေမသည္ က်ေနာ္ တို႕ အတြက္ လိုအပ္ လာ လွ်င္ဓါး တစ္လက္ ျဖစ္ ခဲ့ သို၊ ပန္ဒ
တစ္ ပြင့္ လည္း ျဖစ္ ခဲ့ ပါ၏၊ သားေတြနဲ႕ ပတ္ သက္ လာ လွ်င္ ဘယ္တံုး က
မွအျပဳံး မပ်က္ ခဲ့ ့ေသာအေမ…

က်ေနာ္တို႕ အား ေယာက်္ား နီတိ၊ ေယာက်္ား အတတ္၊ ေယာက်္ား စိတ္ ဓာတ္ ကို
သြန္းေလာင္း ေပး ခဲ့ေသာ အေမ…။

အိပ္ ေပ်ာ္ ေနတဲ့ အေမ့ ကို..ၾကည့္ ရင္းး ႏီုင္စရာရွာ ေသာ္ လည္း မေတြ႕..
အေမ အတြက္ ယွဥ္ ဖက္စကား လုံး သည္ `အေမ´ သာ လွ်င္ ျဖစ္ သည္ ဟု မွတ္ ယူရင္း
အေမံ အား အၾကိမ္ၾကိမ္ဦး ခ် မိ ပါသည္။

အခုတေလာစာေရးခ်င္ေပမဲ့မအားလြန္းကံဇတ္ဆရာစီရင္ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ၊ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚ တြင္၊ က်ေနာ္သည္ခုႏွစ္ေထြအကကိုပိုင္နိုင္ေအာင္ကေနရသည္မို႕၊ခုဘီလူး ေတာ္ၾကာရေသ့
ေနာက္တဖန္ေဇာ္ဂ်ီ…စသည့္ဇတ္ရုပ္မ်ားကို က်ရာအရုပ္အဟုတ္တူေအာင္ ကေနရင္း နဲ႕ ပဲ၊
ဘေလာ့မလည္ျုဖစ္၊စာမဖတ္ျဖစ္…ပိုဆိုးတာက ျမန္မာ ျပည္ၾကီး၏ မဟာကြန္နက္ရွင္၊…ထား ပါေတာ့ေလ..သည္မွ်သုံးေနရသည္ကိုပဲ..ေက်းဇူးတင္ေနရပါသည္။

မကလ်ာက(ေမတၱာေရာင္ျပန္)က တက္ဂ္ထားတဲ့ အေတြ႔ ခ်င္ဆုံးလူ…အဲ(၁၀) ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ ေရးရက်ပ္ေနျပန္သည္၊ တကယ္ေတြ႔ ခ်င္ေနတာက အား လုံးကိုပါ၊ ေရးေဖၚေရးဖက္ အား လုံးကိုေတြ႔ ခ်င္ ပါသည္၊ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ အား လုံး ကို တကယ့္ ေမာင္ ႏွမလို ပဲေတြ႔ ခ်င္ပါသည္၊ ေမာင္နွမေတြ မိတ္ေဆြေတြ..ကလ်ာဏမိတ္တၱေတြ.. ထိုထက္ပိုျပီးေျပာရလွ်င္ အတူတကြ သံသရာ ခရီးသြားေဖၚမ်ားဟုဆိုေသာ္…ဆိုေကာင္းပါ၏။

ကလ်ာဏမိတၱ..ရွင္ေတာ္ဗုဒၶက ..“ငါသည္အလုံစုံေသာသူတို႕၏ ကလ်ာဏမိတၱ” ဟု ဆို၏
ထိုမလြဲေသာစကာျဖင့္မိတၱဂုဏ္ကိုခ်ီးမြမ္း၏..သို႕ေသာ္ကလ်ာဏမိတတသာလ်င္…ကလ်ာဏကို၊ပါဠိအဘိဓာန္ေတြ ထဲမွာ နာမ၀ိေသသနအျဖစ္(၈)မ်ဳိး၊ နာမ္အျဖစ္(၄)မ်ဳိး ဖြင့္ေၾကာင္းကို
ဆရာၾကီးတကၠသိုလ္ဘုန္းနိုင္က ေရး ထား ဖူး သျဖင့္ မွတ္မိေနသည္၊

ကလ်ာဏမိတၱကို အေဆြ ခင္ပြန္းေကာင္းဟု ျပန္၏၊ ထို ခင္ပြန္းေကာင္ေတြကို က်ေနာ္ ေတြ႔ ခ်င္ ပါသည္၊ မ္တ္ေဆြေကာင္းေတြ နဲ႔ ပက္သက္ လို႕ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြ ထဲမွာ ဖတ္ဖူး ပါသည္ လက္လွမ္း မွီသေလာက္ ေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ကလာည္း မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနသည္။ သို႕ေသာ္ မျဖစ္ ေသးဟုထင္၏၊ မိတ္ေဆြေကာင္း မဟုတ္ ေတာင္မွ။

အညဒတၳဳဒရ မည္ေသာ အေပးမရွိသည့္ မိတ္ေဆြတု။

၀စီပရမ မည္ေသာ နုတ္ျဖစ္သာေပးေလ့ရွိေသာ မိတ္ေဆြတု

အႏုပီယဘာဏီ မည္ေသာ အၾကိဳက္လိုက္ျပီးေျမွက္ပစ္ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြတု။

အပါယသဟာယ မည္ေသာ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းတို႕ တြင္သာ ေပါင္း ေဖၚတတ္ေသာ
မိတ္ေဆြတု..ေတာ့ မျဖစ္လို။

က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ က်ေနာ္မိတ္ေဆြမ်ားအာ လုံးသည္၊
ဥပကာရ မည္ေသာ အက်ဳိးျပဳမိတ္ေဆြမ်ား

သမာနသုခ ဒုကၡမည္ေသာ ေအးအတူပူအမွ်ေနတတ္ၾကသည့္ မိတ္ေဆြ

အတၳကာၡယီ မည္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားရွိရာအေၾကာင္း ကို သာေျပာတတ္ေသာ မိတ္ေဆြ

အႏုကမၸကမည္ေသာ အစဥ္သနာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ မိတ္ေဆြ မ်ား ဟု က်ေနာ္ဆို ပါသည္။
ထိုမိတ္ေဆြမ်ားအား လုံးကို က်ေနာ္ေတြ႔ ခ်င္ ပါသည္… သို႕ေသာ္ မူလ တဂ္ေသာ ဆရာက (၁၀) ေယာက္သာ ဟုဆိုေခ်ေသာေၾကာင့္……..။

အစ္ကိုၾကီးမင္းဒင္

ကိုလူလွ
ကိုသင္ကာ

ညီေလးအလွတရား
ညီေလးဖိုးသား

မသက္ဇင္
တူမေတာ္မက္မက္
ညီမေတာ္ ပင့္ဂိုးလ္
မသဇင္ဏီနဲ႕

က်ေနာ္က နတ္သမီး လို ေခၚတတ္တဲ့ နတ္သမီး ဘေလာ့ ပိုင္ ရွင္ ၀င္း ၀င္း တို႕ ပါ

အရမ္းစာေရးေကာင္းတဲ့ အကိုေတြ ညီေတြ ညီမေတြ အမ ေတြရွိေသးတယ္ ေနာ္ ေနာက္ လာ မယ္ ေပါ့ေပါ့ေလးေတြ ကို ရင္ ထဲေရာက္ ေအာင္ေရးတတ္ က် သူေတြေရ….

ျငိမ္းခ်မ္းၾက ပါေစ။